■ خانه‌ی شماره‌ی ۷ نجف‌آباد؛ رتبه‌ی نخست گروه مسکونی جایزه‌ی معمار سال ۱۳۹۱ بخش معماری

زمین خانه شماره ۷ در محل باغ‌هایی قرار دارد که یکی پس از دیگری، در حال نابودی و قربانی گسترش شهرند. آخرین و تنها باغ باقیمانده آن حوالی که مالک آن اصرار بر نگهدار‌ی‌اش دارد، با درختان بلند و تنومند توت، درست در مقابل زمین پروژه ماست.

خانه در احترام به باغ و در مقابل سرکشی درختان توت، در بدنه شمالی عقب نشسته و شکافی عمیق را در حجم به نمایش می‌گذارد. این شکاف با پلکانی نمادین، تا حیاط طبقه دوم پیش می‌رود و از آنجا به حیاط همکف سرازیر می‌شود. حیاط همکف باغچه‌هایی کشیده در امتداد شکاف دارد. در دیوار جنوبی حیاط، صفحاتی سبز رنگ، چون پنجره‌هایی رو به باغ و باغ‌های ناپیدای بعدی ــ که امروز دیگر نیست ــ امتداد باغ‌های روزگاران قبل را در خاطر ابدی می‌کند.

شکاف حجم، فضای داخل را در هر دو طبقه، به دو قسمت جداگانه عملکردی تقسیم می‌کند: فضاهای خصوصی در بخش شرقی و فضاهای عمومی در بخش غربی. خانواده ساکن خانه چهار نفرند که طبقه همکف را برای زندگی روزانه و طبقه بالا را برای پذیرایی و اقامت میهمانان گاه و بیگاه‌شان می‌خواسته‌اند. به دلیل روحیه خاص خانواده، فضاهای عمومی، در طبقه همکف و نیز بین دو طبقه، در ارتباط فراوان و سیال با همدیگر است و به کمک بازی‌های حجمی، دیدهایی وسیع به فضاهای باز و آسمان دارد.

خانه شماره ۷ شاید بتواند با پیش و پس‌رفتگی‌ها، پلکان‌ها، بازی‌های سطوح افقی، حیاط‌ها، باغچه‌ها و سایه‌روشن‌هایش، خاطره‌ای از گوشه و کنار خانه‌های پیشینمان را به یاد آورد و همنشین و همسایه خوبی برای باغ سرسبز و تنهای مقابلش باشد.

معمار: دفتر معماری آینه
موقعیت: نجف‌آباد، اصفهان، ایران
تاریخ: ۱۳۹۱
مساحت: ۵۵۲ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: مهدی صالحی، الهه ابراهیم
تیم پروژه: علی دهقانی، علی سلطانی، عاطفه کرباسی
جوایز: رتبه اول گروه مسکونی جایزه معمار ۱۳۹۱

برگرفته از : mihanbana.com